Братская могила д.
Попелёво №194
Захоронено
всего 138 военнослужащих, из них 127
неизвестных. Установлен бетонный обелиск высотой 2,5 метра с надписью на
мраморной плите «Вечная слава героям, павшим в боях за свободу и независимость
нашей Родины 1941-1945 гг.». Высечены фамилии захороненных. Памятник установлен
в 1967 году.
З артыкула Л. Іваноўскай у газеце «Зара камунізму» ад 29 чэрвеня 1967 г.
Гэта было ў першую суботу пасля пачатку вайны. Вёску
Чадзель заняло падраздзяленне фашыстаў. Гаспадарамі размяшчаліся яны ў дварах
сялян, шнырылі па кладоўках і скрынях, набіваючы мяшкі награбленым.
Раптам з узлеску грымнула дружнае «ўра» і з вінтоўкамі
наперавес савецкія салдаты пайшлі ў атаку. Завязаўся няроўны бой. Паміраў ад
цяжкіх ран сівы палкоўнік. Ва ўвесь рост устала жанчына ў ваеннай форме.
— Таварышы, уперад! — скамандавала яна. Моцнай сцяной
падняліся салдаты, ужо завагаўся першы рад немцаў, яны пабеглі. Але сілы былі
няроўнымі. Падышлі машны з новым фашысцкім папаўненнем. Перад вёскай Піняжкі
адзін з чырвонаармейцаў гранатамі закідаў аўтамашыну і матацыкл з гітлераўцамі,
ішоўшы следам самаход спыніўся і з яго вы- скачылі немцы. Улажыўшы іх з
аўтаматаў, байцы ўскочылі ў машыну і яна схавалася ў лесе. Няроўны бой
працягваўся каля вёсак Папялёва і Борак. Загінулі амаль усе.
...Пад вечар гітлераўскі афіцэр дазволіў мясцовым жыхарам
пахаваць савецкіх салдат. Цяжкая для сэрца была гэта работа. Сабралі дакументы
і псрадалі іх старшыні сельсавета Брытуну Андрэю Емяльянавічу на захоўванне.
Надзейна схаваў іх патрыёт, спадзеючыся пасля разгрому ворага паведаць аб
імёнах ад- важных.
Але не дажыў да перамогі старшыня. Яшчэ ў 1941 г.
расстралялі яго фашысты. Разам з ім канулі ў вечнасць і імёны загінуўшых
воіпаў, якія ў першыя дні выпрабаванняў праявілі мужнасць і гераізм пры абароне
Радзімы.
